Na św. Franciszka odlatuje pliszka.

4 października obchodzimy wspomnienie św. Franciszka z Asyżu. Ten średniowieczny święty znany z ubóstwa, umiłowania stworzenia, przyrody,  był bliski  pobożności ludowej. Jego kult szerzył zakon franciszkański, obecny na ziemiach polskich od 1236 r. (dziesięć lat po śmierci św. Franciszka), a później inne zgromadzenia oparte na regule franciszkańskiej: m.in. kapucyni, bernardyni, albertyni. Życie wg zasad przyjętych przez św. Franciszka, czyli tzw. trzech rad ewangelicznych, podejmowały liczne rzesze  tercjarzy franciszkańskich. III Zakon św. Franciszka skupiał osoby różnych stanów. Należeli do niego zarówno prości, niewykształceni  ludzie, jak również wysocy hierarchowie kościelni.

W ikonografii św. Franciszek przedstawiany jest z tonsurą, w brązowym habicie przewiązanym białym sznurem, z trzema węzłami symbolizującymi trzy rady ewangeliczne, będące jednocześnie trzema ślubami zakonnymi składanymi przez braci. Atrybutami tego świętego są: krzyż, czaszka, stygmaty. Współcześni artyści ludowi często przedstawiają go wśród ptaków. W tę konwencję wpisuje się obiekt ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Rzeszowie, wykonany przez Izydora Błaszczaka z Dębiny w 1970 r.

Rzeźba wykonana jest w drewnie lipowym, polichromowana farba olejną. Postać świętego, zajmuje centralne miejsce, a umieszczona jest pomiędzy dwoma schematycznie potraktowanymi drzewami, na których wierzchołku posadowione są dwa ptaki.

Św. Franciszek, rzeźba w drewnie, wyk. I. Błaszczak, Dębina, 1970