FESTIWAL ZARĘCZYNOWY W IMILSZIL

Każdej jesieni, niedaleko otoczonej malowniczymi wzgórzami wioski Imilszil, odbywa się tradycyjny Festiwal Zaręczynowy, połączony z wielkim jarmarkiem oraz pielgrzymką do grobu Sidi Ahmeda ou Mghanni – powszechnie tutaj wielbionego świętego mędrca.

Barwnie odziane dziewczęta i młodzieńcy przybywają z górskich wiosek w towarzystwie swych rodzin i klanów, by panny, a także rozwódki oraz wdowy mogły podczas uroczystości znaleźć dla siebie mężów.

Dziewczęta w prostych, białych tunikach, okryte wełnianymi, pasiastymi hendir’ami  zalotnie dźwięczą amuletami, wisiorami oraz misterną biżuterią ze srebra, bursztynu, karnelianu i koralu. Ich twarze upiększa tradycyjny makijaż – magiczne znaki tatuażu,  szafranowy puder wtarty w brwi i powieki, kohl grubą kreską podkreśla błyszczące oczy, a karminowy róż policzki; zaś dłonie i stopy zdobią misterne wzory henny. Młodzieńcy w śnieżnobiałych dżellabijach z wysokimi kapturami, ich głowy ciasno omotane czerwonymi zwojami turbanów, oczy przyczernione kohlem, by nabrały atrakcyjnego, wojowniczego wyrazu.

Przed sanktuarium rozciąga się ogromny plac – miejsce spotkań i zalotów, wypełnione barwnymi namiotami klanów, straganami z rękodziełem i żywnością oraz przywiezioną na targ zwierzyną. Zakupom na jarmarku oraz zalotom towarzyszą rytmiczne dźwięki muzyki i tradycyjne tańce, pozostawiając młodzieży wiele sposobności do wzajemnej obserwacji, spotkań wzroku i uśmiechów. Język gestów jest tu równie ważny jak ten wyrażony słowem. Ślub będzie zależał nie tylko od zgody wybranki serca, ale też od aprobaty wyrażonej przez jej rodzinę.

Panna, gestem sygnalizując swą zgodę na zaręczyny, może też wypowiedzieć magiczną frazę:“…Ty zawładnąłeś moją wątrobą” – jako że w tradycji berberyjskiej to wątroba, a nie serce uważana jest
za symbol i siedlisko prawdziwej miłości. Młode pary mogą od razu podpisać w namiocie prawnika zaręczynowy kontrakt i rozpocząć wielomiesięczne przygotowania do wielkiej, weselnej fiesty. Początków tej tradycji nikt już nie pamięta, lecz wszyscy zgodnie twierdzą, że małżeństwa zawarte po zaręczynach w Imilchil posiadają baraka, błogosławieństwo i żyją w szczęściu przez długie lata.

Narodziny festiwalu łączą się z klasyczną legendą, według której młodzi kochankowie pochodzili z poróżnionych ze sobą rodzin. Nie mogąc otrzymać od rodziców zgody na ślub, postanowili odebrać sobie
życie; co uczynili, na zawsze powierzając swe ciała dwóm bliźniaczym, kryształowo przejrzystym stawom.  Zrozpaczone tym tragicznym wydarzeniem rodziny – po raz pierwszy jednomyślnie – ustanowiły festiwal zaręczynowy, upamiętniając w ten sposób niespełnione życie swoich dzieci.

Alicja Nikiel

 

Więcej prac Alicji Nikiel zobaczyć można na prezentowanej w naszym Muzeum wystawie autorskiej pt. „Maroko- szkice podróżne”. Serdecznie zapraszamy!

Skip to content