Aniela Orłowska – kobieta sukcesu

Aniela Orłowska (1917- 2005) już w szkole podstawowej zaczęła wycinać w drewnie (np. ramki do obrazków czy wiatraczki). Pierwsze wyroby sprzedawała jeszcze w okresie międzywojennym.  Ciężka praca, której poświęciła się podczas wojny przerwała okres twórczy. Powróciła do rzeźby po wojnie, zyskała popularność dzięki wojewódzkim wystawom sztuki ludowej organizowanym w latach 50. XX w. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku objęło ją protektoratem. Aniela Orłowska była przez całe życie bardzo aktywna. Brała udział w wielu festiwalach folklorystycznych, podczas których prezentowała jak powstaje rzeźba. W 1970 r. przyjęta została do Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Prace Anieli Orłowskiej znajdują się w muzeach okręgowych i etnograficznych w: Rzeszowie, Przemyślu, Krakowie, Warszawie, Turku, Lublinie i wielu innych, a ponadto w zbiorach kolekcjonerów i Polonusów w USA, Kanadzie, Francji i Niemczech.

Aniela Orłowska w swych rzeźbach ukazywała umiejętność malarskiego opracowania bryły, wydobywającej światłocień w licznych załamaniach i nierównościach powierzchni, ciętej po prostu nożem. Efekty takie wydają się być środkiem niezbędnym przy rezygnacji z koloru. Nieliczne polichromowane rzeźby Anieli Orłowskiej znaleźć można w zbiorach prywatnych i w niektórych muzeach np. w Muzeum Regionalnym w Brzozowie. Odstąpienie od polichromowania prac stało się koniecznością, gdyż działanie stosowanych farb olejnych okazało się szkodliwe dla zdrowia twórczyni.

Więcej rzeźb Anieli Orłowskiej zobaczyć można na wystawie czasowej „Etnocarpathia”, serdecznie zapraszamy!